Roddelen en oordelen, we hebben het er maar druk mee

Deze week zat ik met mijn vriendinnen koffie te drinken. We leerden elkaar kennen tijdens onze middelbareschooltijd, toen we ons nog nergens zorgen over hoefden te maken. Nou ja nergens… Los van of onze outfits wel hip genoeg waren natuurlijk. Want ja, daar werden we vroeger vaak op afgerekend. Droeg je een spijkerbroek die niet voldeed aan de laatste trends? Dan werd er over je geroddeld. Deed je iets wat je leeftijdsgenoten ‘anders’ vonden? Dan werd er over je geoordeeld. Net als in Mean Girls eigenlijk. Wat waren we toch lief voor elkaar…  

Mezelf druk maken over kleine dingen

Sinds de middelbare school, zijn onze levens flink veranderd. We krijgen te maken met, de door mij zo benoemde, ‘grote mensen dingen’. Denk aan ziekte, de eerste scheiding, niet lukken om zwanger te worden, overlijden van ouders. Pfff! Het is echt niet altijd meer rozengeur en maneschijn. Hoe oprecht en intens vervelend dit ook is; dat is niet waar dit blog over gaat. We kwamen tijdens het koffieleuten vooral samen tot de conclusie dat we vroeger, toen we een jaar of vijftien, zestien waren, totaal niet beseften hoe zorgeloos we op dat moment in het leven stonden. Daarnaast herinneren we het ook als een periode waarin we als meiden bikkelhard waren voor elkaar. We oordeelden nog strenger dan de gemeenste juryleden van de talentenjachten op tv. Jerney Kaagman (uit de eerste generatie talentenjachten) en Anouk waren er helemaal niets bij! 

Wanneer je net even een andere keuze maakte dan dat de groep verwachtte… tja... dan werd er niet alleen een gloednieuw roddelcircuit opgestart, maar er bestond ook nog eens de kans dat je openlijk aan de schandpaal werd gehangen (gelukkig werden de rotte groenten en eieren achterwege gelaten). Jeetje wat heb ik dat vaak spannend gevonden en me vaak druk gemaakt over, achteraf gezien, kleine dingen. “Kan dit shirtje wel?”, “Wat als ik nu eerder naar huis ga? Of zelfs niet naar dit feestje kom”, “Heb ik niets raars gezegd in dat gesprek?”, en ga zo maar door. We dachten dat we het zo moeilijk hadden… 

Waarom oordelen we over anderen?

Dit zette mij aan het denken. Waarom oordelen we zo graag over anderen? Is het omdat we onzeker zijn over onszelf? Is het gesprekstof? Roddelen we om interessant gevonden te worden? Eerlijk gezegd weet ik het antwoord niet en zal het waarschijnlijk voor iedere situatie anders zijn.  

Maar wat me vooral aan denken deed zetten, is dat ik zou willen dat ikzelf ook kan ophouden met oordelen over anderen. Want ja, ook ik betrap mezelf hier nog steeds wel eens op. Het leven is al ingewikkeld genoeg, wat helpt het dan om je ook nog druk te maken over een ander? En eerlijk gezegd, wat is het nut van het naar beneden halen van een ander door te oordelen? Het is niet chic, niet nodig en al helemaal niet inspirerend. En nee, nu maak ik me niet meer druk om wat ik aantrek en wat anderen daarvan vinden (oké, heel soms misschien nog wel...). Daarnaast hangen we als volwassenen iemand minder openlijk aan de schandpaal, maar eerlijk is eerlijk… die roddelcircuits bestaan nog wel. 

Focussen op mezelf

Ik ga dit anders doen. Ik kies er bewust voor om me 100% te richten op mezelf en mijn pad vorm te geven zoals ik het wil. Waarbij ik nog meer ga kiezen om te doen wat goed is voor mij en waar ik gelukkig van word. Ook wil ik me niet meer negatief laten beïnvloeden door anderen, want wat schiet ik daarmee op? Helemaal niets kan ik je vertellen. Het enige wat het me oplevert is… verspilde energie. Daar zit natuurlijk niemand op te wachten. Ik althans niet. Uiteraard wil ikzelf ook geen negatieve invloed hebben op anderen of lelijk over ze spreken.  

En ja, ik weet zeker dat als ik meer ga kiezen voor mezelf en dingen anders ga doen dan voorheen, dat mensen iets van me gaan vinden. Er zullen vast en zeker een aantal mensen tussen zitten die het stom vinden en over mij gaan roddelen. Maar goed… moet ik het dan niet doen? 

Hoe meer je gaat kiezen voor jezelf en dus ander gedrag gaat laten zien, des te groter de kans dat mensen iets van je gaan vinden. Begrijp me niet verkeerd; ik wil niet dat we helemaal niets meer vinden van elkaar, maar ik zou willen dat we anderen met onze mening kunnen laten groeien, inspireren of verrijken… in plaats met de grond gelijk maken.  

Laten we stoppen met roddelen en oordelen

Ik heb natuurlijk tijdens het schrijven van dit blog geen idee hoeveel mensen dit gaan lezen. Maar stel al is het er één, en dat ben jij dus ;), zullen we dan bij deze afspreken dat we ons best gaan doen om minder negatieve dingen van mensen om ons heen te vinden? En als we het over ze hebben, het juist zo doen dat we het met waardering doen en wij er zelf nog van kunnen groeien? Dan is dat wat mij betreft al een win-winsituatie. Voor jou, voor mij, maar ook voor degene die we juist aanmoedigen omdat die het lef heeft om iets te doen wat hem of haar goed lijkt. Deal? Let’s do this!

Wees waardevol voor elkaar

De meest waardevolle mensen die ik om me heen heb, dragen gelukkig bij aan mijn groei. Van hen mag ik mag ik onhandige dingen doen en mag ik dingen proberen te leren, ondanks dat zij al van mijlenver zien aankomen dat het toch geen succes gaan worden. 

Ik zou graag willen dat we in een samenleving leven waarin we juist bezig zijn met elkaar te complimenteren. Dat we iedereen in hun waarde laten en ze laten groeien wanneer we over of met ze spreken. Ik ben dankbaar voor die personen in mijn omgeving en wil ook graag voor een ander een waardevol persoon zijn. 

Dus ja, soms denk ik: ‘Kak! Mensen vinden iets van me’. Maar vanaf nu ga ik voor: ‘Yes! Mensen vinden iets van me’, want dan kunnen we samen iets leren en elkaar inspireren.