Yes, it's me!
Het leven was voor mij tot een paar jaar geleden redelijk maakbaar. Wanneer ik in een baan het gevoel had dat ik niets meer kon leren, tja dan nam ik ontslag. Zat ik aan het einde van de avond futloos op de bank, stelde ik mezelf een sportdoel. Vond ik met een volle kledingkast toch dat ik niets had om aan te doen, kocht ik nieuwe kleren.
Ik had veel leuke vrienden en mijn weekenden hingen aan elkaar van wijntjes, lunches, diners en feestjes. Ik vond, en vind, mijn persoonlijke ontwikkeling superbelangrijk dus kocht ik het ene boek na het andere. Ook voerde ik intensieve gesprekken met vriendinnen en vrienden om de grote vragen des levens maar opgelost te krijgen.
Natuurlijk was ik onzeker, was ik zoekende en wilde ik eigenlijk meer op vele vlakken in het leven. Maar ja, wie wilde dat niet? Achteraf gezien was ik mega onrustig en was ik op vele fronten zo hard aan het werken om iets te bereiken, dat ik eraan voorbij ging wat er al was.
Op vrijdag de 13de in 2019 kwam mijn realiteitscheck. Deze heette in mijn geval borstkanker. Gek genoeg had ik dit niet willen missen. We zijn nu een paar jaar verder en kanker heeft me veel lessen geleerd. Natuurlijk had ik die lessen me op een andere manier eigen willen maken. Maar het heeft er ook voor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta en dat ik oprecht dankbaar ben voor wat ik wél heb en het gevoel heb dat ik het leven leef zoals ik het graag wil.