Wat ervaarde ik een paar jaar geleden ongelooflijk veel onrust. Keer op keer belandde ik in een positie waarvan ik dacht: kak, dit is het niet. Dit is niet mijn plek. Ik zegde hierdoor regelmatig mijn baan op, maar dit was (uiteraard) niet de oplossing. Ik wil dit graag met je delen, omdat ik wekelijks mensen tegenkom met dezelfde onrust en dezelfde zoektocht naar wat dan wél. Dus als jij dat ook ervaart: hang in there! Je bent niet alleen en jij kan jouw situatie echt veranderen. Hoe dan? Ik vertel je er meer over in dit blog en waarom je baan opzeggen in elk geval niet (altijd) de oplossing is.
Elke keer weer voelde ik me onrustig
Laat ik bij het begin beginnen, zodat je een beeld hebt van mijn carrière. Mijn eerst baan was bij Randstad, waar ik al vrij snel onrust begon te ervaren. In mijn ogen, en die van mijn omgeving, leek dit een goede baan om in te starten. Maar voor mij was het na negen maanden niet meer uitdagend genoeg. Ik vond de omgeving te traag, wilde meer, wilde sneller en ik wilde vooral ook meer uitgedaagd worden. Maar niet op de vlakken die Randstad toen voor mij in petto had. Tja, er zat wat mij betreft niets anders op. Ik zegde resoluut mijn baan op.
Tot grote onvrede van mijn moeder. Ik weet nog dat ze zei: “Je gooit toch ook geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt?” En hoe goed bedoelt haar advies ook was, ik heb dit meerdere malen in de wind geslagen. Want na Randstad kwamen er nog 5 verschillende banen, maar keer op keer kwam ik in een soort onrust terecht en voelde ik me niet op mijn plek. Hierdoor begon ik telkens te twijfelen, waardoor ik vrij snel mijn baan opzegde.
Zo open als ik ben ging ik wel altijd vrij snel (lees: binnen 1 week. Ja, ja ze was heel ongeduldig) het gesprek aan met mijn leidinggevenden. En gezien ik wel altijd goed presteerde en er gezien werd dat ik meer in mijn mars had, werd er altijd wel meegedacht om ervoor te zorgen dat ik toch gelukkig zou worden binnen mijn baan.
Dat klinkt natuurlijk ideaal; een werkgever die openstaat om dat gesprek met je aan te gaan en bereid is om mee te denken. Maar toch. Ik hield het vaak nog maar een week of 4 vol en besloot dan toch dat dit niet de plek was voor mij.
Ik keek naar mijn werkgevers, niet naar mezelf
Na dit een aantal keer gedaan te hebben, besefte ik dat ik iedere keer naar mijn werkgevers keek en beroep deed op hen om verder te zoeken. Maar inmiddels was ik me ook wel degelijk bewust geworden van het feit dat het vele malen wijzer was om zelf eens echt te gaan kijken naar wat ik slimmer en beter kon doen in de manier waarop ik voor banen koos. Want telkens dacht ik wel dat het de plek zou zijn en dacht ik dat ik de juiste keuze maakte. Maar vrijwel altijd begon het binnen een half jaar toch te rommelen bij mij.
Plus, toen ik me ging verdiepen in hoe ik keuzes maakte, besefte ik me ook dat ik keuzes maakte om mensen te pleasen. Dat ik dacht dat het hoorde of omdat het van me verwacht werd. Ik kan je gelijk vertellen: dat is niet de manier om een baan te vinden die echt bij jou past. Gedreven door meningen van anderen. Hallo, het is jouw baan. Jij moet dus echt helemaal zelf kiezen!
Mijn belangrijkste les
De belangrijkste les die ik leerde is dat ik altijd bezig was om bedrijven en banen te analyseren. Maar heel eerlijk, dat is niet de oplossing. De oplossing ligt niet buiten jou, de oplossing ligt in jou.
Ja, ja, heel zweverig, maar houd vol. Haak niet af! Je kunt vier keer je baan opzeggen en het geluk elders zoeken, maar uiteindelijk ga je het daar niet vinden. Je kunt wel van baan veranderen, maar het gaat je nooit brengen wat je zoekt als je zelf niet die inzichten en lessen pakt om echt te weten wat jij nodig hebt.
Die onrust die ik ervaarde zat niet in de baan. Die onrust die ik ervaarde zat in mij. Daar moest ik mee aan de slag. Ik moest leren om die onrust te reguleren en er echt voor zorgen dat ik daar regie over kreeg.
En oh, wat ben ik blij dat ik nu een aantal jaren later vol overtuiging kan zeggen dat ik dat geleerd hebt! Dat ik echt blij ben met het werk wat ik doe, 100% op mijn plek zit én kansen ten overvloede heb om te groeien. Zo heerlijk, want het is oprecht 100% mijn keuze.
